الصَّمصامُ المُنتَقِم علیه السلام

انگار تازه متوجه شدم توی دستش چیزی است.دقیق نگاه کردم . چند تا کفن بود از برد یمانی .  پرسیدم : اینا مال کیه؟

شروع کرد یکی یکی به گفتن: این مال مادرمه ، این مال بابامه،… .

برای خیلی ها کفن خریده بود . ولی هیچ کدام مال خودش نبود، یعنی اسم خودش را نگفت. به خنده پرسیدم پس مال خودت کو؟

نگاه معناداری به ام کرد . لبخند زد وگفت : مگه من میخوام به مرگ طبیعی بمیرم که برای خودم کفن بخرم؟

جا خوردم. شاید انتظار همچین حرفی را نداشتم. جمله بعدی اش را قشنگ یادم هست. خندید و گفت : لباس رزم من باید کفن من بشه!

سعید عاکف، خاکهای نرم کوشک ، ص232.

شهید ثانی رحمة الله در کتاب منیه المرید در باب آداب تعلیم وتعلم  می فرماید:

اولین کاری که طالب علم موظف به انجام آن است حفظ متقن قرآن کریم  می باشد ، چرا که قرآن اساس علوم و اهم آن است ، و سیره متقدمین بر این بود که فقه و حدیث را به غیر حافظ قرآن تعلیم نمی نمودند و پس از حفظ قرآن ، اشتغال او به سائر علوم نباید به نحوی باشد که منجر به فراموشی قرآن گردد و یا آن را در معرض فراموشی قرار دهد .

وصیتنامه شهید اول ر.ک غایه المراد ، ص183.

قرآن بهترین ذکر است وتلاوت آن بر بسیاری از مستحبات مقدم است. امام رضا علیه السلام می فرمایند: قرائت قرآن افضل از ذکر و ذکر افضل از صدقه است. صدقه افضل از روزه و روزه سپر از آتش است.

بحار الانوار ، ج89، ص 201.

یکی از خواص حفظ قرآن این است که در فرصت های مختلف می توان وقت را مغتنم شمرد و از ملازمت آن بهره مند گردید و در سفر و حضر خود را همدم قرآن دانست. حفظ  قرآن این امکان را به انسان می دهد که قرآن را در گوشه ای از روز و در چند دقیقه ای تلاوت محدود و محصور نکند؛ آن را در طول شبانه روز ، مونس خود بشمارد و در جای جای زندگی روزانه ی خویش ، حاضر و همنشین قرار دهد.

نبی اکرم اسلام صلی الله علیه وآله می فرمایند:

إن الذی لیس فی جوفه شئ من القرآن کالبیت الخراب ؛ یعنی کسی که در اندرونش چیزی از قرآن نیست، همانند خانه ای ویران است.

میزان الحکمه ، ج3 ، ص 2522.

خانه دل آدمی بدون وجود نور قرآن بی فروغ و ظلمانی است ، این نور قرآن است که در مسیر دشوار و سنگلاخ دنیا می تواند چراغ راه باشد، حفظ قرآن زمینه ای را مهیا می کند تا نور قرآن به مرور وارد قلب انسان شود.