تلاوت قرآن
امام صادق علیه السلام می فرمایند:
هر كسى كه قرآن را تلاوت كرده و قلب او خضوع ننمايد براى پروردگار، و رقت پيدا نكند، و خوف و حزنى در باطن او ايجاد نشود، هر آينه عظمت شأن پروردگار متعال را خوار و كوچك شمرده، و به ضرر و خسارت بزرگى دچار شده است.
پس تلاوت كننده قرآن مجيد محتاج به سه امر است: قلب خاشع، بدن فارغ، و محل خالى.
پس چون قلب انسان هنگام قرائت براى خدا خاشع شد، از تصرف و وسوسه شيطان مأمون و خارج خواهد شد، چنان كه خداوند متعال مىفرمايد: چون قرآن را تلاوت كردى پناهنده و متمسك باش به پروردگار متعال از شيطان مطرود.
و چون بدن او از اسباب و تعلقات دنيوى و گرفتاريهاى ظاهرى فارغ شد؛ البته موجب فراغت و تجرد قلب شده، و قلب او از تعلق به علايق و عروض عوارض محفوظ و دور شده، و از بركات انوار و فوائد و معارف و حقايق قرآن مجيد محروم نخواهد ماند.
و چون محل خالى و مجلس ساكت و بی مزاحمتى براى تلاوت قرآن مجيد انتخاب كرده، و از مردم كناره گرفت، البته بعد از رعايت دو شرط گذشته، باطن و روح او با پروردگار متعال مأنوس خواهد شد، و حلاوت مكالمات خدا را با بندگان صالح خود خواهد يافت، و لطف و مهربانى پروردگار متعال را به آنان خواهد فهميد، و اختصاص دادن آنان را به انواع كرامات و اشارات مخصوصه متوجه خواهد شد.
مصباح الشريعة / ترجمه مصطفوى، متن، ص: 58