الصَّمصامُ المُنتَقِم علیه السلام

امام باقر(ع) می‌فرماید: هر مؤمنی که سه روز با یک مؤمن دیگری قهر کند، من از هر دوی آنها بیزار هستم. گفتند: یابن رسول الله! «هَذَا حَالُ الظَّالِمِ فَمَا بَالُ الْمَظْلُومِ» حالا آن فرد ظالم که قهر کرده است، شما از او بیزار هستید، ولی آن دیگری که مظلوم است و گناهی ندارد، چه؟ چرا از او هم بیزار هستید؟! آن یکی اخلاقش خوب نیست و با این قهر کرده یا به او ظلم کرده است، ولی این که دیگر تقصیری ندارد! چرا شما از هر دوی آنها بیزار هستید؟

حضرت فرمود: «مَا بَالُ الْمَظْلُومِ لَا یَصِیرُ إِلَى الظَّالِمِ فَیَقُولُ أَنَا الظَّالِمُ حَتَّى یَصْطَلِحَا؟» چرا آن فرد مظلوم پیش ظالم نمی‌رود که بگوید: «آقا، من گنهکار هستم و اشتباه با من است، شما بیا و مرا ببخش!» چرا نمی‌رود این را بگوید؟ چرا مظلوم نمی‌رود این را به ظالم بگوید؟(أَنَّهُ قَالَ مَا مِنْ مُؤْمِنَیْنِ اهْتَجَرَا فَوْقَ ثَلَاثٍ إِلَّا وَ بَرِئْتُ مِنْهُمَا فِی الثَّالِثَةِ فَقِیلَ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ هَذَا حَالُ الظَّالِمِ فَمَا بَالُ الْمَظْلُومِ فَقَالَ ع مَا بَالُ الْمَظْلُومِ لَا یَصِیرُ إِلَى الظَّالِمِ فَیَقُولُ أَنَا الظَّالِمُ حَتَّى یَصْطَلِحَا؛ خصال/1/183)

این دین ما است، این دین خوشگل ما است، این دین ناز ما است و ما می‌‌خواهیم این دین را جهانی کنیم، این دین عسل ما است