الصَّمصامُ المُنتَقِم علیه السلام

پيامبر (ص) فرمود: «نگاه كردن به چهره‏ علما عبادت است». از امام صادق- جعفر بن محمد (ع)- راجع به اين سخن پيامبر پرسيدند، فرمود: «مقصود، آن عالمى است كه هر گاه به او نگاه كنى، تو را به ياد آخرت بيندازد، و هر كس جز اين باشد، نگاه كردن به او، فساد است.»
يا عالم باش، يا متعلّم، يا مستمع، و يا دوستدار عالمان، پنجمى نباش كه هلاك مى‏شوى!
علم، عمل را مى‏طلبد، اگر عمل پاسخ داد چه خوب، اگر نه علم از بين مى‏رود.

مجموعه ورام، آداب و اخلاق در اسلام / ترجمه تنبيه الخواطر 162

حجت الاسلام پناهیان شب عید غدیر در هیئت شهدای گمنام و در ادامۀ بحث تاریخ تحلیلی اسلام:

بنا بر آیۀ 67 سورۀ مائده که مربوط به روز غدیر است(…وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَه‏)، محور رسالت رسول خدا(ص) معرفی مفهوم و مصداق «ولایت» بود. یعنی مهمترین هدف و محور برای تحلیل تمام اتفاقات تاریخ حیات رسول خدا(ص) جاانداختن ولایت است. این داستان هنوز هم ادامه دارد. محور اصلی تمام اتفاقات از صدر اسلام تا الان و تا زمان ظهور جاانداختن مفهوم ولایت است. در این وقایع اخیر هم اینگونه بود.

جنایتی که فرعون مصر نکرد، جنایتی که هیلتر نکرد، اینها در منا کردند. بیش از 4 هزار نفر در حال عبادت، در یک خیابان، در یک ساعت کشته شدند تا معلوم شود که دنیا بدون ولایت روی آرامش نخواهد دید. آنهایی که به آسانی دروغ می‌گویند 4هزار نفر را گفته‌اند. خدا می‌داند تعداد کشته‌های واقعی چند نفر بوده.

کسانی که آنجا بودند می‌گویند بعضی قسمتها بیش از جمعیت حجاجی که روی زمین افتاده و پس از ساعتی تشنگی زیر گرما جان دادند، پلیس آنجا بود و اجازه نمی‌دادند کسی نزدیک شود. اگر همان پلیسهای سعودی نسبت به این کشتار توجیه نبودند، همین پلیس‌ها کافی بودند برای اینکه با حداقل وجدان انسانی و تلاش خودشان حجاج را از کشته شدن نجات بدهند.

یا ضرورت حضور ولی الله الاعظم را درک می‌کنیم، یا در دریای خون غرق می‌شویم. یا خودمان می‌فهمیم یا با حوادث به ما می‌فهمانند.

مکان: تهران - هیئت شهدای گمنام
زمان: 1394/07/09

سوگواری جهانی برای قربانیان قتلگاه منا؛ جمراتی به گسترۀ زمین

بسم الله الرحمن الرحیم

با پایان یافتن کار تفحص و شمارش قربانی‌های قتل‌گاه منا باید به رمی جمرات پرداخت و کار سوگواری جهانی برای این فاجعۀ عظیم انسانی را آغاز کرد و به‌جای حجاجی که نتوانستند به رمی جمرات برسند، بنای کاخ شیطان صفتان و شیطان‌پرستان جهان یعنی استکبار جهانی را سنگ‌باران کرد. تمامی این حجاج شهید سنگ‌هایی در دست داشتند که به نماد ابلیس بزنند و شر شیطان را از سر مسلمین کوتاه کنند؛ حال این شما مسلمانان جهان و این سنگ‌های برزمین مانده و این نهاد ابلیس که همان صهیونیزم بین‌الملل و استکبار جهانی و دیکتاتورهای مورد حمایت آنهاست. رمی جمرات را باید در میدانی به وسعت زمین گسترش داد تا امنیتی دائمی برای عبادت در زمین فراهم گردد. باید با کلمه و کلام، تصویر، و یا هرگونه پیام، به بزرگداشت یاد شهیدان قربانگاه منا پرداخت و این امروز رمی جمرات ماست.

باید تمام مسلمانان و بشر دوستان در تمامی کشورهای جهان به انواع و اقسام شیوه‌ها به سوگواری برای شهیدان منا بپردازند. زمان آن رسیده است که ملت‌ها وحدت خود را در این سوگواری جهانی نشان دهند و دولت‌‌های وابسته به صهیونیست و استکبار را رسوا کنند. امروز زمان رسوا شدن تمام سیاستمداران انسان‌نمایی است که به فریب دم از حقوق بشر می‌زدند، ولی در برابر این فاجعه ساکتند. زمان رسوایی نهایی تمام رسانه‌هایی است که مزدوران سرمایه‌داران زالوصفتند و در برابر این واقعۀ هولناک بی‌شرمانه به سانسور و تحریف می‌پردازند. زمان پایان یافتن عمر نظام‌های پوسیدۀ دیکتاتوری است که مورد حمایت دموکراسی دروغین دولت‌های حقیر غربی است.

نباید از کنار کشته‌های منا بی‌تفاوت عبور کرد. بی‌تفاوت بودن در کنار این فاجعه، اخلاق رذیلانۀ مأموران امنیتی آل‌سعود است که اجازۀ کمک‌رسانی به حاجیان مصدوم را نمی‌دادند و بی‌رحمانه ساعت‌ها شاهد پرپر زدن هزاران فرشتۀ در حال عبادت بودند و هیچ‌گونه کمکی به آنها نکردند. گویی همگان برای این فاجعۀ هولناک توجیه شده بودند.

تشییع باشکوه شهیدان منا در تمام کشورهای جهان و تبرک جستن به آن بدن‌های مطهر، دل‌های تمام مسلمانان را نورانی خواهد کرد و علی‌رغم میل دشمنان اسلام عطر ایمان را در جهان پراکنده‌تر خواهد ساخت.

مردم ما در ایران اسلامی بهتر از هر زمانی به تشییع پیکرهای این مؤمنان معصوم و مظلوم که در اوج پاکی جان باختند خواهند شتافت و این عزای بزرگ را به شکوه وحدت و همدلی و بیداری در برابر دشمنان بشریت تبدیل خواهند کرد.

باید اهالی ادیان ابراهیمی در جهان را به سوگواری کشته‌شدگان قربان‌گاه اسماعیل دعوت کرد، و آنان را که به دنبال تفرقۀ بین مذاهب بودند با اتحاد ادیان مواجه کرد که اتحاد ملت‌ها مرگ ابرقدرت‌های ظالم است. به همۀ اهل عالم باید گفت امسال قربان‌گاه اول حاجیان مقام ابراهیم(ع) در کنار خانۀ کعبه بود و قربان‌گاه عظیم دوم در منا در مسیر قدم‌های حضرت ابراهیم(ع) قرار داشت. درد ما در این سوگواری و داغ باعظمت برای بیش از چهار هزار شهید، فراتر از دین اسلام است و باید تمام پیروان ادیان ابراهیمی را به این سوگواری عظیم دعوت کرد. هولوکاست واقعی اینجا اتفاق افتاده است.

در خاتمه یک تذکار خطیر آنکه اگر به‌قدر کافی صدای نالۀ مظلومان منا را به گوش عالمیان برسانیم، هزینه‌های آینده برای فرج کاهش پیدا خواهد کرد و الا باید بدانیم که برای رسیدن به ساحل نجات باید از دریای خون عبور کنیم. باید اعلام کنیم قصاص بانیان این جنایت حداقل مطالبۀ تمام مؤمنان جهان است و الا حیات بشر به مخاطره خواهد افتاد که «وَ لَکُمْ فِی الْقِصاصِ حَیاةٌ یا أُولِی الْأَلْبابِ‏»

علیرضا پناهیان-9 مهرماه 1394

اجمالى از واقعه غدير خم‏

فرمود: شما را قسم مى‏دهم، آيا مى‏دانيد كه وقتى اين آيات نازل شد: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ‏ ، «اى كسانى كه ايمان آورديد از خدا و رسول و اولى الامرتان اطاعت كنيد»، و آيه‏ إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ‏ ، «صاحب اختيار شما خدا و پيامبرش و كسانى‏اند كه ايمان آورده و نماز را بپا مى‏دارند و در حال ركوع زكات مى‏پردازند»، و آيه‏ أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تُتْرَكُوا وَ لَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِينَ جاهَدُوا مِنْكُمْ وَ لَمْ يَتَّخِذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ لا رَسُولِهِ وَ لَا الْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً ، «گمان مى‏كنيد رها مى‏شويد در حالى كه هنوز خداوند نمى‏داند آنان كه از شما جهاد كردند و غير از خدا و رسولش و مؤمنين محل اعتمادى براى خود بر نگزيدند»، وقتى اين آيات نازل شد مردم گفتند: يا رسول اللَّه، آيا اين آيات در باره بعضى‏ از مؤمنين است يا نسبت به همه آنان عموميت دارد؟
خداوند عز و جل به پيامبرش دستور داد تا واليان امرشان را به آنان بشناساند و ولايت را مانند نماز و زكات و روزه و حجّشان برايشان تفسير كند. لذا مرا در غدير خم براى مردم منصوب نمود، و سپس خطابه‏اى ايراد كرد و فرمود: «اى مردم، خداوند مرا به رسالتى فرستاده كه سينه‏ام از آن به تنگ آمده و گمان كردم كه مردم مرا تكذيب مى‏كنند، ولى خداوند مرا ترسانيد كه بايد اين پيام را برسانم و گر نه مرا عذاب خواهد كرد».
سپس دستور داد ندا كنند تا مردم جمع شوند، و بعد خطابه‏اى ايراد كرد و فرمود: «اى مردم، آيا مى‏دانيد كه خداوند عز و جل صاحب اختيار من است و من صاحب اختيار مؤمنين هستم و من از خود آنان به ايشان صاحب اختيارترم»؟ گفتند: بلى، يا رسول اللَّه.
فرمود: «برخيز، اى على». من برخاستم و حضرت فرمود: «هر كس من صاحب اختيار او هستم اين على صاحب اختيار اوست. پروردگارا، هر كس او را دوست مى‏دارد دوست بدار و هر كس او را دشمن مى‏دارد دشمن بدار.
(در همان غدير خم) سلمان برخاست و عرض كرد: يا رسول اللَّه، ولايت و صاحب اختيارى او چگونه است؟ فرمود: «ولايت و صاحب اختيارى او همچون ولايت من است. هر كس من نسبت به او از خودش صاحب اختيارترم على هم نسبت به او از خودش صاحب اختيارتر است».
خداوند تعالى هم اين آيه را نازل كرد: الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ دِيناً ، «امروز دين شما را كامل كردم و نعمت خود را بر شما تمام كردم و اسلام را بعنوان دين شما راضى شدم». پيامبر صلى اللَّه عليه و آله سه مرتبه تكبير گفت و فرمود: «اللَّه اكبر، كمال نبوت من و تكميل دين خدا ولايت على بعد از من است».
ابو بكر و عمر برخاستند و گفتند: يا رسول اللَّه، آيا اين آيات بخصوص در باره على است؟! فرمود: آرى، در باره او و جانشينانم تا روز قيامت است. گفتند: يا رسول اللَّه، آنان را براى ما بيان فرما. فرمود: برادرم و وزيرم و وارثم و وصيّم و جانشينم در امتم و صاحب‏ اختيار هر مؤمنى بعد از من على، سپس پسرم حسن، سپس پسرم حسين، سپس نه نفر از فرزندان پسرم حسين، يكى پس از ديگرى، كه قرآن با آنان و آنان با قرآنند. نه آنها از قرآن جدا مى‏شوند و نه قرآن از ايشان جدا مى‏شود تا بر سر حوض بر من وارد شوند».
همه حاضرين (در مجلس مناشده) گفتند: آرى بخدا قسم، همه آنچه گفتى دقيقا شنيديم و حاضر بوديم. و بعضى گفتند: اكثر آنچه گفتى حفظ كرده‏ايم ولى همه‏اش را بياد نداريم، ولى اينان كه همه‏اش را بياد دارند منتخبين و افاضل ما هستند.
امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: راست گفتيد. همه مردم در حفظ و بياد داشتن يكسان نيستند. قسم مى‏دهم آنان را كه اين مطلب را از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله بياد دارند كه بپا خيزند و بازگو كنند.
در اينجا زيد بن ارقم و براء بن عازب و ابو ذر و مقداد و عمار گفتند: ما شهادت مى‏دهيم كه سخن پيامبر صلى اللَّه عليه و آله را بياد داريم كه بر منبر ايستاده بود و تو در كنار او بودى و مى‏فرمود: اى مردم، خداوند به من دستور داده كه معرفى كنم امام شما را و آنكه بعد از من در ميان شما قائم خواهد بود و وصى خود و جانشينم را، و آن كسى كه خداوند در كتابش اطاعت او را بر مؤمنين واجب كرده و اطاعت او را قرين اطاعت خود و اطاعت من نموده، و شما را در قرآن به ولايت او دستور داده است. من در اين باره- از ترس اهل نفاق و تكذيبشان- به پروردگارم مراجعه كردم، ولى مرا ترسانيد كه بايد اين رسالت را برسانم و گر نه مرا عذاب مى‏كند.
اى مردم، خداوند در كتابش شما را به نماز امر كرده و من آن را برايتان بيان نمودم، و به زكات و روزه و حج دستور داده كه آن را هم براى شما بيان و تفسير نمودم، و به ولايت دستور داده و من شما را شاهد مى‏گيرم كه ولايت مخصوص اين شخص است- و حضرت دست مبارك را بر على بن ابى طالب عليه السّلام قرار دادند- و سپس براى دو پسرش بعد از او، و سپس براى اوصياء از فرزندانشان بعد از آنهاست. آنان از قرآن جدا نمى‏شوند و قرآن از آنان جدا نمى‏شود تا بر سر حوضم بر من وارد شوند.
اى مردم، پناه و امامتان بعد از خودم و ولىّ و هدايت‏كننده شما را برايتان بيان كردم‏ و او برادرم على بن ابى طالب است و او در ميان شما بمنزله من در ميان شما است. در دين خود از او پيروى كنيد و در همه امورتان از او اطاعت نماييد، زيرا آنچه خداوند از علم و حكمتش به من آموخته نزد او است. از او بپرسيد و از او و جانشينانش بعد از او بياموزيد.
به آنان چيزى ياد ندهيد و بر آنان پيشى نگيريد و از ايشان عقب نمانيد كه آنان با حق و حق با آنان است، نه ايشان از حق جدا مى‏شوند و نه حق از ايشان جدا مى‏شود».
زيد بن ارقم و بقيه پس از اين شهادت نشستند.

أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم، ص: 296

كسى كه در راه حج بميرد
و من مات محرما بعث يوم القيمة ملبيا بالحجّ مغفورا له
و من مات فى طريق مكّة ذاهبا او جائيا امن من الفزع الاكبر يوم القيمة
و من مات فى احد الحرمين بعثه اللَّه من الامنين و من مات بين الحرمين لم ينشر له ديوان
و من دفن فى الحرم امن من الفزع الاكبر من برّ النّاس و فاجرهم
و كالصحيح منقولست از ابو بصير كه حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه فرمودند كه حاجى و عمره كننده در ضمان الهى‏اند و حق سبحانه و تعالى ضامن ايشان است كه اگر در راه مكه پيش از احرام بميرند حق سبحانه و تعالى گناهان ايشان را بيامرزد .
و اگر در حالت احرام‏ بميرند فرداى قيامت مبعوث شوند لبيك اللهم لبيك گويان، و حق سبحانه و تعالى گناهان او را آمرزيده باشد.
و در صحيح از آن حضرت منقول است كه هر كه در راه مكه بميرد در وقت رفتن يا برگشتن ايمن شود از خوف و ترسى كه بزرگترين خوفهاست در روز قيامت.
و در حديث ابو بصير منقولست كه آن حضرت فرمودند كه هر كه بميرد در حرم مكه يا حرم مدينه حق سبحانه و تعالى او را مبعوث گرداند در زمره ايمنان از عذاب الهى.
و در محاسن برقى از جميل بن دراج منقولست كه آن حضرت صلوات اللَّه عليه فرمودند كه هر كه در ميانه دو حرم فوت شود حق سبحانه و تعالى او را مبعوث گرداند از جمله ايمنان از عذاب الهى و هر گاه ايمن باشد نامه عمل او را نخواهند گشود.
و كلينى كالصحيح روايت كرده است كه هر كه در مدينه فوت شود مبعوث مى‏شود از جمله ايمنان از عذاب الهى .

لوامع صاحبقرانى مشهور به شرح فقيه، ج‏7، ص: 167