الصَّمصامُ المُنتَقِم علیه السلام

تو بعد از من سى سال خواهى ماند، كه خدا را عبادت مى‏كنى و بر ظلم قريش صبر مى‏نمائى‏[1]، و آنگاه كه يارانى يافتى در راه خداى عز و جل با آنان به جهاد بر مى‏ خيزى.

براى تأويل قرآن با ناكثين و قاسطين و مارقين از اين امّت جنگ مى‏نمائى همان طور كه با من براى تنزيل آن جنگيدى.

سپس به شهادت كشته مى‏ شوى، و محاسنت از خون سرت خضاب مى‏شود. قاتل تو در بغض نسبت به خداوند و دورى از خدا و از من همچون پى‏ كننده شتر (صالح) و همچون قاتل يحيى بن زكريا و فرعون ذو الاوتاد (صاحب ميخها) خواهد بود[2].[3]

[1] ( 3)« الف»: و ظلم قريش را به چشم خود مى‏بينى.
[2] ( 4) در كتاب فضائل شاذان اين جملات اضافه شده است: اى على، تو بعد از من در هر كارى كه غالب بودى مغلوب و غصب شده خواهى بود. در راه خدا و رسولش بر اذيت صبر خواهى كرد در حالى كه جزاى الهى را در نظر دارى و نزد خداوند ضايع نخواهد شد. خداوند بعد از من در باره اسلام به تو جزاى خير دهد.
[3] هلالى، سليم بن قيس، أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم - ايران ؛ قم، چاپ: اول، 1416 ق، ص246

سليم مى‏ گويد: ابو ذر و سلمان و مقداد برايم نقل كردند، و سپس از على عليه السّلام شنيدم.

آنان گفتند:

مردى بر على بن ابى طالب عليه السّلام فخر نمود. پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به على عليه السّلام فرمود: اى على، تو بر همه عرب فخر كن‏[1]، كه تو از نظر پسر عمو و پدر و برادر از همه بزرگوارتر هستى. تو خودت و نسبت و همسرت و فرزندانت و عمويت از همه بزرگوارتريد. تو در تقديم جان و مالت از همه بالاتر، و در بردبارى از همه كاملتر، و در اسلام از همه پيشتر و از نظر علم از همه بيشتر هستى.

تو كتاب خدا را از همه بهتر قرائت مى‏كنى و سنن خدا را[2] از همه بهتر مى‏دانى. قلب تو در برخورد روز جنگ از همه شجاعتر، و دست تو بخشنده‏تر است. در دنيا از همه زاهدتر و در تلاش و كوشش از همه شديدتر و در اخلاق از همه نيكوتر و در زبان از همه راستگوترى، و محبوبترين مردم نزد خدا و من هستى.[3]

[1] ( 1) در كتاب فضائل شاذان عبارت چنين است: اى على، بر اهل شرق و غرب و عجم و عرب فخر كن كه تو بزرگوارتر آنان و پسر عموى پيامبر هستى …

[2] ( 2)« ب»: سرّ خدا را.

[3] هلالى، سليم بن قيس، أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم - ايران ؛ قم، چاپ: اول، 1416 ق، ص246

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا 

السلام علیک یا حجه الله 

♦ هشام بن سالم: از امام صادق(ع) پرسیدم:
کسی که خودش به واسطۀ بیماری یا مشکلی نتواند به زیارت امام حسین(ع) برود و در عوض شخصی دیگر را روانه کند(هزینه‌هایش را بدهد)، چه اجری دارد؟

♦ امام صادق(ع) فرمودند:

به ازای هر درهمى که خرج کند، خداوند همانند کوه اُحد برایش حسنه می‌نویسد
چندین برابر آنچه هزینه کرده را در همین دنیا به او برمی‌گرداند!
بلاهایى را که فرود آمده تا به او برسد، از او می‌گردانَد و از وى دور می‌کند و مالش حفظ می‌‏شود
(توضیح: زیارت اربعین به جهت روایت حضرت عسکری(ع) و نکات دیگر، ارزشش از زیارات معمولی خیلی بیشتر است.)

♦ هشَامُ بْنُ سَالِمٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع: … قُلْتُ: فَمَا لِمَنْ یُجَهِّزَ إِلَیْهِ وَ لَمْ یَخْرُجْ لَعَلَّهُ تُصِیبُهُ لِقِلَّةِ نَصِیبِهِ‏ قَالَ: یُعْطِیهِ اللَّهُ بِکُلِّ دِرْهَمٍ أَنْفَقَهُ- مِثْلَ أُحُدٍ مِنَ الْحَسَنَاتِ وَ یُخْلِفُ عَلَیْهِ أَضْعَافَ مَا أَنْفَقَهُ وَ یُصْرَفُ عَنْهُ مِنَ الْبَلَاءِ مِمَّا قَدْ نَزَلَ لِیُصِیبَهُ وَ یُدْفَعُ عَنْهُ وَ یُحْفَظُ فِی مَالِهِ

کامل الزیارت، ص129

امام باقر(ع) می‌فرماید: هر مؤمنی که سه روز با یک مؤمن دیگری قهر کند، من از هر دوی آنها بیزار هستم. گفتند: یابن رسول الله! «هَذَا حَالُ الظَّالِمِ فَمَا بَالُ الْمَظْلُومِ» حالا آن فرد ظالم که قهر کرده است، شما از او بیزار هستید، ولی آن دیگری که مظلوم است و گناهی ندارد، چه؟ چرا از او هم بیزار هستید؟! آن یکی اخلاقش خوب نیست و با این قهر کرده یا به او ظلم کرده است، ولی این که دیگر تقصیری ندارد! چرا شما از هر دوی آنها بیزار هستید؟

حضرت فرمود: «مَا بَالُ الْمَظْلُومِ لَا یَصِیرُ إِلَى الظَّالِمِ فَیَقُولُ أَنَا الظَّالِمُ حَتَّى یَصْطَلِحَا؟» چرا آن فرد مظلوم پیش ظالم نمی‌رود که بگوید: «آقا، من گنهکار هستم و اشتباه با من است، شما بیا و مرا ببخش!» چرا نمی‌رود این را بگوید؟ چرا مظلوم نمی‌رود این را به ظالم بگوید؟(أَنَّهُ قَالَ مَا مِنْ مُؤْمِنَیْنِ اهْتَجَرَا فَوْقَ ثَلَاثٍ إِلَّا وَ بَرِئْتُ مِنْهُمَا فِی الثَّالِثَةِ فَقِیلَ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ هَذَا حَالُ الظَّالِمِ فَمَا بَالُ الْمَظْلُومِ فَقَالَ ع مَا بَالُ الْمَظْلُومِ لَا یَصِیرُ إِلَى الظَّالِمِ فَیَقُولُ أَنَا الظَّالِمُ حَتَّى یَصْطَلِحَا؛ خصال/1/183)

این دین ما است، این دین خوشگل ما است، این دین ناز ما است و ما می‌‌خواهیم این دین را جهانی کنیم، این دین عسل ما است

اجمالى از واقعه غدير خم‏

فرمود: شما را قسم مى‏دهم، آيا مى‏دانيد كه وقتى اين آيات نازل شد: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ‏ ، «اى كسانى كه ايمان آورديد از خدا و رسول و اولى الامرتان اطاعت كنيد»، و آيه‏ إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ‏ ، «صاحب اختيار شما خدا و پيامبرش و كسانى‏اند كه ايمان آورده و نماز را بپا مى‏دارند و در حال ركوع زكات مى‏پردازند»، و آيه‏ أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تُتْرَكُوا وَ لَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِينَ جاهَدُوا مِنْكُمْ وَ لَمْ يَتَّخِذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ لا رَسُولِهِ وَ لَا الْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً ، «گمان مى‏كنيد رها مى‏شويد در حالى كه هنوز خداوند نمى‏داند آنان كه از شما جهاد كردند و غير از خدا و رسولش و مؤمنين محل اعتمادى براى خود بر نگزيدند»، وقتى اين آيات نازل شد مردم گفتند: يا رسول اللَّه، آيا اين آيات در باره بعضى‏ از مؤمنين است يا نسبت به همه آنان عموميت دارد؟
خداوند عز و جل به پيامبرش دستور داد تا واليان امرشان را به آنان بشناساند و ولايت را مانند نماز و زكات و روزه و حجّشان برايشان تفسير كند. لذا مرا در غدير خم براى مردم منصوب نمود، و سپس خطابه‏اى ايراد كرد و فرمود: «اى مردم، خداوند مرا به رسالتى فرستاده كه سينه‏ام از آن به تنگ آمده و گمان كردم كه مردم مرا تكذيب مى‏كنند، ولى خداوند مرا ترسانيد كه بايد اين پيام را برسانم و گر نه مرا عذاب خواهد كرد».
سپس دستور داد ندا كنند تا مردم جمع شوند، و بعد خطابه‏اى ايراد كرد و فرمود: «اى مردم، آيا مى‏دانيد كه خداوند عز و جل صاحب اختيار من است و من صاحب اختيار مؤمنين هستم و من از خود آنان به ايشان صاحب اختيارترم»؟ گفتند: بلى، يا رسول اللَّه.
فرمود: «برخيز، اى على». من برخاستم و حضرت فرمود: «هر كس من صاحب اختيار او هستم اين على صاحب اختيار اوست. پروردگارا، هر كس او را دوست مى‏دارد دوست بدار و هر كس او را دشمن مى‏دارد دشمن بدار.
(در همان غدير خم) سلمان برخاست و عرض كرد: يا رسول اللَّه، ولايت و صاحب اختيارى او چگونه است؟ فرمود: «ولايت و صاحب اختيارى او همچون ولايت من است. هر كس من نسبت به او از خودش صاحب اختيارترم على هم نسبت به او از خودش صاحب اختيارتر است».
خداوند تعالى هم اين آيه را نازل كرد: الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ دِيناً ، «امروز دين شما را كامل كردم و نعمت خود را بر شما تمام كردم و اسلام را بعنوان دين شما راضى شدم». پيامبر صلى اللَّه عليه و آله سه مرتبه تكبير گفت و فرمود: «اللَّه اكبر، كمال نبوت من و تكميل دين خدا ولايت على بعد از من است».
ابو بكر و عمر برخاستند و گفتند: يا رسول اللَّه، آيا اين آيات بخصوص در باره على است؟! فرمود: آرى، در باره او و جانشينانم تا روز قيامت است. گفتند: يا رسول اللَّه، آنان را براى ما بيان فرما. فرمود: برادرم و وزيرم و وارثم و وصيّم و جانشينم در امتم و صاحب‏ اختيار هر مؤمنى بعد از من على، سپس پسرم حسن، سپس پسرم حسين، سپس نه نفر از فرزندان پسرم حسين، يكى پس از ديگرى، كه قرآن با آنان و آنان با قرآنند. نه آنها از قرآن جدا مى‏شوند و نه قرآن از ايشان جدا مى‏شود تا بر سر حوض بر من وارد شوند».
همه حاضرين (در مجلس مناشده) گفتند: آرى بخدا قسم، همه آنچه گفتى دقيقا شنيديم و حاضر بوديم. و بعضى گفتند: اكثر آنچه گفتى حفظ كرده‏ايم ولى همه‏اش را بياد نداريم، ولى اينان كه همه‏اش را بياد دارند منتخبين و افاضل ما هستند.
امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: راست گفتيد. همه مردم در حفظ و بياد داشتن يكسان نيستند. قسم مى‏دهم آنان را كه اين مطلب را از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله بياد دارند كه بپا خيزند و بازگو كنند.
در اينجا زيد بن ارقم و براء بن عازب و ابو ذر و مقداد و عمار گفتند: ما شهادت مى‏دهيم كه سخن پيامبر صلى اللَّه عليه و آله را بياد داريم كه بر منبر ايستاده بود و تو در كنار او بودى و مى‏فرمود: اى مردم، خداوند به من دستور داده كه معرفى كنم امام شما را و آنكه بعد از من در ميان شما قائم خواهد بود و وصى خود و جانشينم را، و آن كسى كه خداوند در كتابش اطاعت او را بر مؤمنين واجب كرده و اطاعت او را قرين اطاعت خود و اطاعت من نموده، و شما را در قرآن به ولايت او دستور داده است. من در اين باره- از ترس اهل نفاق و تكذيبشان- به پروردگارم مراجعه كردم، ولى مرا ترسانيد كه بايد اين رسالت را برسانم و گر نه مرا عذاب مى‏كند.
اى مردم، خداوند در كتابش شما را به نماز امر كرده و من آن را برايتان بيان نمودم، و به زكات و روزه و حج دستور داده كه آن را هم براى شما بيان و تفسير نمودم، و به ولايت دستور داده و من شما را شاهد مى‏گيرم كه ولايت مخصوص اين شخص است- و حضرت دست مبارك را بر على بن ابى طالب عليه السّلام قرار دادند- و سپس براى دو پسرش بعد از او، و سپس براى اوصياء از فرزندانشان بعد از آنهاست. آنان از قرآن جدا نمى‏شوند و قرآن از آنان جدا نمى‏شود تا بر سر حوضم بر من وارد شوند.
اى مردم، پناه و امامتان بعد از خودم و ولىّ و هدايت‏كننده شما را برايتان بيان كردم‏ و او برادرم على بن ابى طالب است و او در ميان شما بمنزله من در ميان شما است. در دين خود از او پيروى كنيد و در همه امورتان از او اطاعت نماييد، زيرا آنچه خداوند از علم و حكمتش به من آموخته نزد او است. از او بپرسيد و از او و جانشينانش بعد از او بياموزيد.
به آنان چيزى ياد ندهيد و بر آنان پيشى نگيريد و از ايشان عقب نمانيد كه آنان با حق و حق با آنان است، نه ايشان از حق جدا مى‏شوند و نه حق از ايشان جدا مى‏شود».
زيد بن ارقم و بقيه پس از اين شهادت نشستند.

أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم، ص: 296

امیر المومنین على عليه السّلام در حديث كساء

سليم مى‏گويد: سپس على عليه السّلام فرمود: اى مردم، آيا مى‏دانيد كه خداوند در كتابش اين آيه را نازل كرد: إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً  «خداوند خواسته است كه رجس و پليدى را از شما اهل بيت ببرد و شما را پاك گرداند».
پيامبر صلى اللَّه عليه و آله مرا و فاطمه و دو پسرم حسن و حسين را جمع كرد و رو اندازى‏  بر روى ما انداخت و فرمود: «اينان اهل بيت من و فاميل و اقرباى من هستند. آنان را ناراحت مى‏كند آنچه مرا ناراحت مى‏كند، و مرا اذيت مى‏كند آنچه آنان را اذيت مى‏كند، و مرا به تنگ مى‏آورد آنچه آنان را به تنگ مى‏آورد. رجس و پليدى را از ايشان ببر و آنان را پاك گردان».
امّ سلمه عرض كرد: يا رسول اللَّه، من هم با شما هستم؟ فرمود: «عاقبت تو به خير است، ولى اين آيه فقط در باره من و برادرم و دخترم فاطمه و دو پسرم و نه نفر از فرزندان پسرم حسين بطور خاص نازل شده و احدى غير از آنان در اين آيه همراه ما نيست».
همه حاضرين (در مجلس مناشده) گفتند: شهادت مى‏دهيم كه امّ سلمه اين مطلب را براى ما نقل كرد. و ما همين را از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله پرسيديم، و آن حضرت براى ما مثل حديث امّ سلمه را نقل فرمود.
أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم، ص: 297

خلقت نورى اهل بيت عليهم السّلام و پاكى نسل ايشان‏
فرمود: آيا اقرار مى‏كنيد كه پسر عمويم پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرمود: «من و اهل بيتم نورى بوديم كه چهارده هزار سال قبل از آنكه خداوند آدم را خلق كند در پيشگاه پروردگار مشغول عبادت بوديم. وقتى خداوند آدم را خلق كرد آن نور را در صلب او قرار داد و او را به زمين فرستاد. سپس آن نور را در صلب نوح در كشتى حمل نمود. سپس در صلب ابراهيم آن را به آتش پرتاب كرد. سپس خداوند همچنان ما را از صلب‏هاى با شرافت به‏ رحم هاى پاك و از رحم هاى پاك به صلب‏هاى با شرافت بين پدران و مادران منتقل مى‏نمود كه هرگز يكى از آنها بصورت زنا با يك ديگر ملاقات نكردند»؟

أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم، ص: 288

فضائل اختصاصى اهل بيت عليهم السّلام‏

دخترم، ما اهل بيتى هستيم كه خداوند هفت چيز به ما عطا كرده كه به احدى از اوّلين و آخرين بجز ما عطا نكرده است: من آقاى پيامبران و مرسلين و بهترين آنانم، و جانشين من بهترين جانشينان است، و وزيرم بعد از من بهترين وزيران است، و شهيد ما بهترين شهيدان است، كه مقصود عمويم حمزه است.
حضرت زهرا عليها السّلام عرض كرد: يا رسول اللَّه، آيا او آقاى شهيدانى است كه همراه تو كشته شده‏اند؟ فرمود: نه، بلكه آقاى شهيدان از اوّلين و آخرين- بجز انبياء و اوصياء- است‏.
و جعفر بن ابى طالب‏ كه دو بار هجرت نمود و صاحب دو بال خونين است كه با آنها در بهشت همراه ملائكه پرواز مى‏كند. و دو پسرت حسن و حسين دو سبط امّتم و دو آقاى جوانان اهل بهشتند. قسم به آنكه جانم بدست اوست، از ماست مهدى اين امت كه خداوند به وسيله او زمين را پر از عدل و داد مى‏كند همان طور كه از ظلم و ستم پر شده باشد.

أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم 204

كمترين اعتقاد يك مؤمن‏
سليم مى‏ گويد: به امير المؤمنين عليه السّلام عرض كردم: يا امير المؤمنين، آن مسأله ‏اى كه حتما بايد معتقد بود چيست، و آن مسأله‏ اى كه اگر به آن معتقد شدم شك در غير آن برايم جايز است كدام است؟
حضرت فرمود: هر كس شهادت دهد به اينكه خدايى جز اللَّه نيست و يكى است و شريكى ندارد، و اينكه محمّد بنده خدا و پيامبر اوست، و به آنچه خدا نازل كرده و بپا داشتن نماز و پرداختن زكات و روزه ماه رمضان و حج خانه خدا و ولايت ما اهل بيت و برائت از دشمنانمان اقرار كند، و از هر مست‏ كننده‏ اى اجتناب كند.
ولايت و برائت اجمالى و تفصيلى‏
عرض كردم: فدايت گردم، اقرار به آنچه از جانب شما آمده اجمالا باشد يا بايد تفسير شده باشد؟ فرمود: نه، بلكه اجمالا كافى است.
عرض كردم: فدايت گردم، مست‏كننده چيست؟ فرمود: هر نوشيدنى كه وقتى خورنده آن زياد بنوشد مست مى‏ شود، يك جرعه بلكه يك قطره از آن هم حرام است.
عرض كردم: فدايت گردم، آنچه فرمودى روشن شد مگر مسأله ولايت. آيا همه بنى هاشم را شامل مى‏ شود يا مخصوص فقهاء و علماى شما است؟ و ديگر مسأله برائت از دشمنانتان، بايد از كسانى كه با همه شما دشمنى مى‏ كنند برائت اظهار كنيم يا حتى اگر كسى با يك نفر از شما دشمنى كند بايد از او برائت جست؟
حضرت فرمود: اى برادر هلالى‏ ، سؤال كردى جوابش را بفهم. اگر ولايت ما اهل بيت را اجمالا بپذيرى و از دشمنان ما اجمالا برائت بجوئى برايت كافى است. اگر خداوند امامان از ما كه اوصياء و علماء و فقهاء هستند را به تو شناسانيد، تو هم آنان را شناختى و به اطاعت آنان اقرار كردى و از آنان اطاعت نمودى، در اين صورت مؤمن به خداوند و از اهل بهشت هستى. اينان افرادى هستند كه بدون حساب وارد بهشت مى‏شوند.

أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم، ص: 645

برنامه امير المؤمنين عليه السّلام برنامه هارون عليه السّلام‏

موسى به هارون فرمود: ما مَنَعَكَ إِذْ رَأَيْتَهُمْ ضَلُّوا أَلَّا تَتَّبِعَنِ‏ … وَ لَمْ‏ تَرْقُبْ قَوْلِي‏ يعنى: «چه مانعى داشتى كه وقتى ديدى گمراه مى‏شوند تابع من نشدى؟! …و سخن مرا مراعات نكردى»؟ من هم نسبت به پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به منزله هارون نسبت به موسى هستم.

پيامبر صلى اللَّه عليه و آله با من عهد كرده كه اگر امّت بعد از او گمراه شدند و تابع غير من شدند، اگر يارانى يافتم با آنان به جهاد برخيزم، و اگر يارانى نيافتم دست نگه دارم و خون خود را حفظ كنم، و آنچه امّت بعد از او انجام مى‏دهند را به من خبر داد.

أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم، ص631.

تفرقه امتها پس از پيامبران و فرقه ناجيه‏
از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله شنيدم كه مى‏فرمود: يهوديان بر هفتاد و يك گروه متفرق شدند. هفتاد فرقه آنان در آتش و يك فرقه در بهشت هستند، و آنان كسانى‏اند كه تابع وصىّ حضرت موسى شدند.
مسيحيان بر هفتاد و دو گروه متفرق شدند. هفتاد و يك فرقه آنان در آتش و يك فرقه در بهشت هستند، و آنان كسانى‏اند كه تابع وصى حضرت عيسى شدند.
امّت من بر هفتاد و سه گروه متفرق مى‏شوند كه هفتاد و دو فرقه در آتش و يك فرقه در بهشت‏اند، و آنان كسانى‏اند كه تابع وصىّ من هستند.
فرقه‏ هاى محبّين على عليه السّلام‏
سپس پيامبر صلى اللَّه عليه و آله دست مبارك را بر شانه على عليه السّلام زد و فرمود: سيزده فرقه از هفتاد و سه فرقه، همگى دوستى و محبّت تو را عقيده خود قرار داده‏اند، ولى يك فرقه از آنان در بهشت و دوازده فرقه در آتش هستند .

أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم، ص: 621

پيشگوئى پيامبر صلى اللَّه عليه و آله از حضرت مهدى عليه السّلام‏
سپس پيامبر صلى اللَّه عليه و آله دست مبارك را بر امام حسين عليه السّلام زد و فرمود: اى سلمان، مهدى امت كه زمين را از عدل و داد پر مى‏كند همان طور كه از ظلم و جور پر شده باشد، از فرزندان اين است. امام پسر امام، عالم پسر عالم، وصى پسر وصى است. پدرش كه قبل از اوست امام و وصى و عالم است‏.
عرض كردم: اى پيامبر خدا، مهدى افضل است يا پدرش؟ فرمود: پدرش از او افضل است. اوّلى آنان‏ مثل اجر همه آنان را دارد چرا كه خداوند بوسيله او آنان را هدايت كرده است‏.
أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم  616  

باب صد و بيستم سر دوست داشتن اهل بيت عليهم السلام پاكى ولادت و سبب دشمنى با ايشان آلودگى و ناپاكى ولادت مى‏ باشد
حسن بن محمّد بن سعيد هاشمى مى‏گويد: فرات بن ابراهيم بن فرات كوفى از محمّد بن على بن معمّر از ابو عبد اللَّه احمد بن على بن محمّد رملى از احمد بن موسى از يعقوب بن اسحاق مروزى از عمرو بن منصور از اسماعيل بن ابان از يحيى بن ابى كثير از پدرش، از ابو هارون عبدى، از جابر بن عبد اللَّه انصارى، وى مى ‏گويد:

ما در معيّت رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله در منى بوديم، مردى را ديديم كه سجود و ركوع مى‏كند و تضرّع دارد، عرض كرديم: اى رسول خدا چقدر نيكو نماز مى‏خواند!! حضرت فرمود: اين مرد همان است كه پدر شما را از بهشت اخراج نمود، على عليه السّلام بدون پروا به طرفش رفته پس او را تكان داد به طورى كه دنده‏هاى راستش در چپ و دنده‏هاى چپش در راست او فرو رفت، سپس حضرت به او فرمود: اگر خدا بخواهد تو را خواهم كشت.
شيطان گفت: تا زمان معهود كه پروردگارم معيّن نموده تو بر اين كار قادر نيستى، چرا مرا مى‏خواهى بكشى به خدا سوگند احدى تو را دشمن ندارد مگر آن كه نطفه من زودتر از نطفه پدرش در رحم مادرش قرار گرفته من در اموال و اولاد دشمنان تو شركت دارم چنانچه خداوند عزّ و جلّ در كتاب محكمش مى‏فرمايد: وَ شارِكْهُمْ فِي الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ (در اموال و اولاد ايشان شريك شو).
پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله فرمودند: يا على، او راست مى‏گويد بغض تو را ندارد احدى از قريش مگر حرام زاده و نه از انصار مگر يهودى و نه از عرب مگر متّهم در نسب و نه از سائر مردم مگر شقىّ و نه از زنان مگر آنان كه از پشت حائض مى‏شوند، سپس ساكت شدند و پس از لحظاتى سر بلند كرده و فرمودند:
اى گروه انصار فرزندانتان را بر محبّت‏ على‏ عليه السّلام عرضه بداريد، اگر جواب دادند، آنها از شما بوده و اگر انكار و امتناع نمودند از شما نيستند.
جابر بن عبد اللَّه مى‏گويد: ما محبّت على عليه السّلام را بر فرزندانمان عرضه مى‏داشتيم، هر كس او را دوست مى‏ داشت مى‏ دانستيم اولاد خودمان بوده و آن كه بغض آن حضرت را در دل مى ‏داشت خود را از او سلب مى‏ كرديم و مى‏ گفتيم از ما نيست.
علل الشرائع / ترجمه ذهنى تهرانى ج‏1 479

حضرت رسول فرمود: آيا شما را راهنمائى كنم به كسل‏ ترين، بخيل‏ترين، ستمگرترين مردم، عاجزترين، و دزدترين

مردم، عرضكردند بلى يا رسول اللَّه

فرمود: كسل‏ترين مردم بنده‏ اى سالم و آسوده خاطريست كه زبان و لبانش ذكر خدا نميگويد،

بخيل ترين مردم كسى است كه بر مسلمانى بگذرد و سلام نكند،

فرمود: دزدترين مردم مرديست كه از نمازش بدزدد مانند پارچه اى كهنه‏ نمازش را درهم مى‏ پيچد پس فرشتگان آن نماز را برگردانند و بصورتش بزنند،

و ستمگرترين مردم بنده‏ ايست كه نام من در برابرش برده شود و بر من صلوات نفرستد،

و عاجزترين مردم مردمى است كه از دعا كردن عاجز باشد.

Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA Styles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true”
DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″
LatentStyleCount="267″>
UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″/>

w>

امام موسى بن جعفر عليه السّلام مى‏فرمايد:

«معارف دينت را از غير شيعيان ما مگير، چرا كه اگر از شيعيان ما بگذرى و به ديگرى مراجعه كنى در واقع دين خود را از خائنينى كه به خدا و رسولش و به اماناتشان خيانت‏ كرده‏اند گرفته‏اى …»

DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″
LatentStyleCount="267″>
UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="Normal">
UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″>


















UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="Title">

UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="Subtitle">
UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="Strong">
UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="Emphasis">
UnhideWhenUsed="false” Name="Table Grid">

UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="No Spacing">
UnhideWhenUsed="false” Name="Light Shading">
UnhideWhenUsed="false” Name="Light List">
UnhideWhenUsed="false” Name="Light Grid">
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Shading 1″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Shading 2″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium List 1″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium List 2″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Grid 1″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Grid 2″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Grid 3″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Dark List">
UnhideWhenUsed="false” Name="Colorful Shading">
UnhideWhenUsed="false” Name="Colorful List">
UnhideWhenUsed="false” Name="Colorful Grid">
UnhideWhenUsed="false” Name="Light Shading Accent 1″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Light List Accent 1″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Light Grid Accent 1″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Shading 1 Accent 1″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Shading 2 Accent 1″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium List 1 Accent 1″>

UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="List Paragraph">
UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="Quote">
UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="Intense Quote">
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium List 2 Accent 1″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Grid 1 Accent 1″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Grid 2 Accent 1″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Grid 3 Accent 1″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Dark List Accent 1″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Colorful Shading Accent 1″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Colorful List Accent 1″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Colorful Grid Accent 1″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Light Shading Accent 2″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Light List Accent 2″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Light Grid Accent 2″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Shading 1 Accent 2″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Shading 2 Accent 2″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium List 1 Accent 2″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium List 2 Accent 2″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Grid 1 Accent 2″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Grid 2 Accent 2″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Grid 3 Accent 2″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Dark List Accent 2″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Colorful Shading Accent 2″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Colorful List Accent 2″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Colorful Grid Accent 2″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Light Shading Accent 3″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Light List Accent 3″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Light Grid Accent 3″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Shading 1 Accent 3″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Shading 2 Accent 3″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium List 1 Accent 3″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium List 2 Accent 3″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Grid 1 Accent 3″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Grid 2 Accent 3″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Grid 3 Accent 3″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Dark List Accent 3″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Colorful Shading Accent 3″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Colorful List Accent 3″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Colorful Grid Accent 3″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Light Shading Accent 4″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Light List Accent 4″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Light Grid Accent 4″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Shading 1 Accent 4″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Shading 2 Accent 4″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium List 1 Accent 4″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium List 2 Accent 4″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Grid 1 Accent 4″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Grid 2 Accent 4″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Grid 3 Accent 4″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Dark List Accent 4″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Colorful Shading Accent 4″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Colorful List Accent 4″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Colorful Grid Accent 4″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Light Shading Accent 5″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Light List Accent 5″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Light Grid Accent 5″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Shading 1 Accent 5″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Shading 2 Accent 5″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium List 1 Accent 5″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium List 2 Accent 5″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Grid 1 Accent 5″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Grid 2 Accent 5″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Grid 3 Accent 5″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Dark List Accent 5″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Colorful Shading Accent 5″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Colorful List Accent 5″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Colorful Grid Accent 5″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Light Shading Accent 6″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Light List Accent 6″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Light Grid Accent 6″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Shading 1 Accent 6″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Shading 2 Accent 6″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium List 1 Accent 6″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium List 2 Accent 6″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Grid 1 Accent 6″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Grid 2 Accent 6″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Medium Grid 3 Accent 6″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Dark List Accent 6″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Colorful Shading Accent 6″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Colorful List Accent 6″>
UnhideWhenUsed="false” Name="Colorful Grid Accent 6″>
UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="Subtle Emphasis">
UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="Intense Emphasis">
UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="Subtle Reference">
UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="Intense Reference">
UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="Book Title">





أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم      ص 116    

عمرو بن ابى المقدام از امام باقر (ع) نقل مى‏كند كه فرمود:

همانا شيعه على كسانى هستند كه

در ولايت ما جان خود را بذل مى‏كنند

و با دوستى ما با يك ديگر دوست مى ‏شوند

و به جهت زنده كردن مرام ما با همديگر ديدار مى‏ كنند،

آنها اگر خشمناك شوند ستم نمى‏ كنند

و اگر خوشحال باشند زياده‏ روى نمى ‏كنند،

آنان براى كسى كه همسايه آنان باشد بركت

و براى كسى كه با آنها آميزش دارد سلم هستند.

الخصال / ترجمه جعفرى/ ج‏2/ص 99 .

- معلّى بن خنيس مى‏گويد: به امام صادق (ع) گفتم: حق مؤمن بر مؤمن چيست؟ فرمود: هفت حق واجب است كه رعايت همه آنها بر او لازم مى‏باشد و اگر با آن مخالفت كند از ولايت خدا بيرون رفته و فرمان او را اطاعت نكرده و خدا را در او نصيبى نيست.
مى‏گويد: گفتم: فدايت شوم آنها كدامند؟ فرمود: واى بر تو اى معلى، من از سر دلسوزى بر تو مى‏ترسم كه آنها را ضايع كنى و به جا نيارى و بدانى و عمل نكنى، گفتم:توانى نيست مگر از جانب خداوند،

فرمود: آسان‏ترين آنها اين است كه آنچه را كه بر خود مى‏پسندى بر او نيز بپسندى و آنچه بر خود نمى‏پسندى بر او نيز نپسندى،

و حق دوم اين است كه در برطرف كردن نياز او تلاش كنى و خوشنودى او را بخواهى و با سخن او مخالفت نكنى،

حق سوم اينكه با جان و مال و دست و پا و زبانت به او كمك كنى،

حق چهارم اينكه چشم و راهنما و آيينه و پيراهن او باشى،

حق پنجم اينكه چنين‏ نباشد كه تو سير باشى و او گرسنه بماند و تو لباس بپوشى و او عريان باشد و تو سيراب شوى و او تشنه باشد،

حق ششم اينكه اگر تو همسر و خادمى دارى و برادرت ندارد خادم خود را بفرستى تا لباس او را بشويد و به او غذا تهيه كند و رختخواب او را پهن كند كه همه اينها ميان تو و او قرار داده شده است.

حق هفتم اينكه سوگند او را باور كنى و دعوت او را بپذيرى و در تشييع جنازه او حاضر شوى و در بيماريش از او عيادت كنى و بدن خود را در راه برطرف كردن نياز او به زحمت اندازى و او را محتاج اين نكنى كه از تو خواهشى بكند و به قضاى حوائج او شتاب كنى،

اگر اين كارها را كردى ولايت خود را به ولايت او و ولايت او را به ولايت خداوند پيوند زدى.

- مسعدة بن صدقه ربعى از امام صادق (ع) نقل مى‏كند كه فرمود: مؤمن بر مؤمن هفت حق دارد كه از سوى خداوند بر او واجب شده و خدا از آنها بازخواست خواهد كرد:

در چشم خود او را بزرگ ببيند،

محبت او را در سينه ‏اش جاى دهد،

و با مال خود او را مراعات كند،

و آنچه را كه بر خود مى‏پسندد بر او نيز بپسندد،

و غيبت كردن او را حرام بداند،

و در بيمارى او از او عيادت كند،

و جنازه او را تشييع كند،

و پس از مرگ او جز با نيكى از او ياد نكند.

الخصال / ترجمه جعفرى/ ج‏2/ص 21 .

حديث اوّل: جعفر بن محمّد بن ابراهيم بن عبد اللَّه الموسوى، از عبيد اللَّه بن نهيك، از محمد بن ابى عمير، از ابو ايّوب از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، آن حضرت فرمودند:
بر عهده غنى است كه در سال دو مرتبه و بر فقير است كه در سال يك مرتبه به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام بروند.

حديث دوم : پدرم رحمة اللَّه عليه، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از على بن الحكم، از عامر بن عمير، و سعيد اعرج، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام: حضرت فرمودند:
در هر سال يك مرتبه به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام برويد.

حديث سيزدهم : پدرم رحمة اللَّه عليه، از احمد بن ادريس و محمد بن يحيى، از عمركى بن على بوفكى، وى گفت: يحيى كه از خادمين ابو جعفر ثانى بود براى ما نقل كرد از على و او از صفوان بن مهران جمّال و او از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام در ضمن حديثى طولانى چنين نقل كرده:
محضر مباركش عرض كردم: كسى كه به زيارت حضرت سيد الشهداء برود و سپس برگردد چند وقت بعد دو مرتبه به زيارت عود كند؟ و در چند روزى ديگر به زيارت رود و مردم تا چه مدّت مى‏توانند زيارت حضرت را ترك كنند؟
حضرت فرمودند:
بيش از يك ماه نمى ‏توانند آن را ترك كنند و امّا كسانى كه منزلشان دور است در هر سه سال يك مرتبه بايد به زيارتش بروند و اگر سه سال تجاوز نمود و به زيارت آن حضرت نروند عاق رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم واقع شده و حرمت آن جناب را قطع و هتك نموده مگر علت و سببى داشته باشد.

حديث پانزدهم : عمركى به اسنادش نقل كرده و مى‏گويد: حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:
چهار هزار فرشته از طلوع صبح تا غروب آفتاب نزديك قبر حضرت امام حسين عليه السّلام دعاء و طلب رحمت كرده و سپس بالا رفته و چهار هزار فرشته ديگر بجاى ايشان قرار گرفته و تا طلوع صبح دعاء و طلب رحمت مى‏كنند.
پس بر مسلمان سزاوار نيست كه بيش از چهار سال به زيارت قبر آن حضرت نرفته و از آن تخلّف كند.

حديث هفدهم ترجمه:
محمد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى، از پدرش از على بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبد اللَّه بن حمّاد بصرى از عبد اللَّه بن عبد الرحمن الاصمّ، از صفوان جمّال، وى گفت: در راه مدينه قصد مكّه داشتيم.
از حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام پرسيدم: اى فرزند رسول خدا چيست كه شما را اندوهگين و محزون و شكسته خاطر مى ‏بينم؟
حضرت فرمودند:
آنچه را من مى ‏شنوم اگر تو مى ‏شنيدى اين سؤال را از من نمى‏ كردى.
عرض كردم: چه چيز مى ‏شنويد؟
حضرت فرمودند:
زارى كردن فرشتگان به درگاه خداوند عزّ و جلّ و اظهار بغض نمودن از كشندگان امير المؤمنين و حضرت امام حسين عليهما السّلام و توجه نمودن جن و گريستن فرشتگانى كه در اطراف قبر آن حضرت هستند و شدّت حزن ايشان، پس بر چه كسى با اين حال طعام يا شراب يا خواب گوارا خواهد بود؟!! عرضه داشتم: كسى كه به زيارت آن حضرت بيايد و بعد برگردد چه زمانى باز براى زيارت برگردد؟ و ظرف چند روز بعد دوباره محضر امام عليه السّلام برگردد و اساسا مردم تا چند وقت مى‏توانند زيارت حضرتش را ترك كنند؟
حضرت فرمودند:
امّا كسانى كه قريب و نزديك قبر مطهّر هستند لا اقل ماهى يك بار به زيارت روند و آنان كه دور مى‏باشند در هر سه سال يك مرتبه و اگر سه سال گذشت و به زيارت آن جناب نرفتند عاق رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم شده و قطع رحم آن حضرت را نموده‏اند مگر علّت و سببى داشته باشد.
و اساسا زائر حسين عليه السّلام اگر بداند كه با زيارتش چه سرور و فرحى به رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و امير المؤمنين عليه السّلام و فاطمه سلام اللَّه عليها و ائمه عليهم السّلام و شهداء از ما اهل بيت وارد شده و او نيز مطّلع باشد كه از ناحيه دعاء ايشان برايش چه حاصل شده و همچنين واقف باشد از اجر و ثواب دنيوى و اخروى و آنچه براى وى نزد خدا ذخيره گشته هر آينه دوست مى ‏دارد كه منزلش نزد آن جناب بوده و از آنجا هيچ گاه مفارقت نكرده و پيوسته در حال زيارت حضرتش باشد.

و زائر حسين عليه السّلام وقتى به قصد زيارت از خانه ‏اش خارج شد سايه‏ اش به چيزى نمى‏ افتد مگر آن چيز برايش دعا مى‏ نمايد، و هنگامى كه آفتاب بر او تابيد گناهانش را مى‏ خورد همان طورى كه آتش هيزم را مى‏ خورد، و آفتاب هيچ گناهى را بر او باقى نمى‏ گذارد، بنا بر اين از زيارت بر مى‏ گردد در حالى كه هيچ گناهى بر او نيست و حق تعالى درجه ‏اش را آن قدر مرتفع و عالى مى‏ گرداند كه آنان كه در راه خدا به خون خويش آغشته شده ‏اند به آن دسترسى نداشته و مقام و منزلتشان در حدّ او نمى‏ باشد و خداوند منّان فرشته ‏اى را قائم مقام وى نموده كه تا بار ديگر وى به زيارت حضرت مى ‏آيد برايش طلب آمرزش كند يا سه سال از اين زيارت بگذرد يا فوت شود.

كامل الزيارات / ترجمه ذهنى تهرانى، ص: 903

1- … عيص بن قاسم گويد: نزد امام صادق عليه السّلام از قاتل امام حسين عليه السّلام سخن به ميان آمد. يكى از ياران آن حضرت عليه السّلام گفت: آرزو داشتم كه خدا در دنيا از قاتل امام حسين عليه السّلام انتقام گيرد. امام عليه السّلام فرمود: گويا عذاب خدا را [در سراى واپسين‏] ناچيز مى‏شمارى، خداوند عذابى شديد و شكنجه‏اى سخت براى او قرار داده است.

2- … امام باقر عليه السّلام روايت نموده كه پيامبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: همانا در دوزخ جايگاهى باشد كه هيچ يك از مردم را نسزد كه در آن جايگاه باشد جز با كشتن حسين بن على عليهما السّلام و يحيى بن زكريّا [عليهما السّلام‏].

3- … امام صادق عليه السّلام روايت نموده كه پيامبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: چون روز رستاخيز فرا رسد عمارتى گنبدى و فروغين براى فاطمه [سلام اللَّه عليها] بنا كنند و حسين [عليه السّلام‏] در حالى كه سرش را بر دست گرفته به سوى عمارت آيد، پس چون فاطمه [سلام اللَّه عليها] او را بيند آنچنان ناله‏اى سر دهد كه هيچ فرشته تقرّب يافته و هيچ پيامبر فرستاده شده و هيچ بنده مؤمن باقى نماند جز آنكه بر او بگريد، پس آنگاه خداى گرامى و بزرگ پيكرى بى‏سر را در نيكوترين روى بيافريند تا با قاتلان حسين [عليه السّلام‏] پيكار كند و خداوند قاتلان و يارى‏كنندگان و شركت‏كنندگان در قتل او را گرد هم آورد و بكشد، سپس زنده شوند و امير مؤمنان [عليه السّلام‏] آنان را بكشد، پس آنگاه بار ديگر زنده شوند و امام حسن [عليه السّلام‏] آنان را بكشد، سپس دوباره زنده شوند و امام حسين [عليه السّلام‏] آنان را بكشد، سپس زنده شوند و از فرزندان ما كسى نماند جز آنكه آنان را يك بار بكشد؛ پس در اين هنگام خشم‏ها فرو نشيند و غصه‏ها از ياد رود، سپس امام صادق عليه السّلام فرمود: خدا بر شيعيان ما رحمت آورد، به خدا سوگند كه شيعيان ما مؤمنان [راستين‏] هستند؛ به خدا سوگند كه بى‏گمان با ما در اندوه و حسرت درازناك اين مصيبت همراه شدند.

4- … امام صادق عليه السّلام فرمود: به خدا سوگند قائم آل محمّد [عليهم السّلام‏] فرزندان قاتلان حسين [عليه السّلام‏] را به سبب كار پدرانشان بكشد (چون از كار پدرانشان خشنودند).

5- … پيامبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: چون روز رستاخيز فرا رسد فاطمه [سلام اللَّه عليها] با گروهى از زنان آيد و او را گويند: به بهشت درآى.
فاطمه [سلام اللَّه عليها] گويد: به بهشت در نيايم تا اينكه بدانم پس از من با فرزندم چه كردند. به او گفته شود: به ميانه محشر بنگر و او بنگرد و حسين [عليه السّلام‏] را ايستاده و بى‏سر بيند و ناله‏اى سر دهد و از ناله او من ناله كنم و از ناله ما فرشتگان نيز ناله و شيون سر دهند و در اين هنگام خداى گرامى و بزرگ خشم گيرد و آتشى را كه به آن «هبهب» گويند و هزار سال شعله‏ور شده تا سياه گشته است و هرگز آسودگى به آن راه نيافته و اندوه از آن بيرون نيامده است امر فرمايد كه قاتلان حسين [عليه السّلام‏] را دررباى و برچين هر چند حاملان قرآن باشند؛ پس آنان را برچيند و چون در كام خويش گيرد بخروشد و آنان نيز بخروشند، شيون سر دهد و آنان نيز شيون كنند، بغرّد و آنان نيز بغرّند؛ پس قاتلان با زبانى فصيح و گويا گويند: پروردگارا! چرا پيش از بت پرستان ما را به آتش سوزاندى؟ از سوى خداى فرازمند پاسخ آيد: همانا آن كس كه مى‏داند، همانند كسى نيست كه نمى‏داند (شما آگاهانه دست به گناه آلوديد).

6- … عبد اللَّه بن بكر ارجانى گويد: با امام صادق عليه السّلام در راه مدينه تا مكّه همسفر بودم. در منزلگاهى كه «عسفان» نام داشت فرود آمديم و پس آنگاه حركت كرده و به كوهى سياه و هراسناك كه در سمت چپ مسير بود گذر كرديم. به امام عليه السّلام عرض كردم: اى پسر پيامبر خدا، اين كوه چه هراسناك است! در راه كوهى مانند اين نديدم. امام عليه السّلام فرمود: اى پسر بكر! آيا مى‏دانى اين چه كوهى است؛ اين كوه را «كمد» گويند كه بر وادى‏اى از وادى‏هاى دوزخ قرار دارد و خداوند قاتلان پدرم حسين عليه السّلام را در آن به بند كشيده است و آب‏هاى چركين و خونابه و آب‏هاى جوشان و آنچه كه از دوزخ درآيد و چرك آبى كه از فرج زنان زناكار در آيد و آنچه كه از آتش زبانه زننده و آتش درهم شكننده و «سقر» و «جحيم» و «هاويه» و «سعير» در آيد از زير اين كوه روان است. من تاكنون به اين كوه گذر نكرده‏ام و نايستاده‏ام جز آنكه آن دو نفر را ديده‏ام كه فريادخواهى مى‏كنند و شيون سر مى‏دهند و همانا من بر قاتلان پدرم نگريسته و به آن دو مى‏گويم: بى‏گمان اين قاتلان به خاطر بدعتى كه شما بنيان نهاديد اين كار را كردند، چون به حكومت رسيديد بر ما رحم نكرديد و ما را كشتيد و محروم ساختيد و حقّ ما را درربوديد و بدون مشورت خواهى از ما در كارها خودكامگى نموديد. خدا رحم نكند بر آن كسى كه بر شما رحم كند! كيفر كار خويش را بچشيد كه خداوند بر بندگانش ستم، پيشه نكند.

7- … يعقوب بن سليمان گويد: شبى با عده‏اى به گفتگو نشسته بوديم و در باره قتل امام حسين عليه السّلام سخن مى‏گفتيم. يك نفر از همنشينان گفت: هيچ كس دست به قتل او نيالوده جز آنكه به بلايى در خانواده و دارايى و جانش گرفتار آمده است.
پيرمردى از همنشينان گفت: به خدا سوگند كه همانا من كشته شدن او را ديدم و در كشتنش كمك كردم و تاكنون به بلايى گرفتار نشده‏ام كه مرا به سختى اندازد.
همنشينان بر او خشم گرفتند و ناگاه چراغى كه با روغن نفط مى‏سوخت خراب شد.
آن پيرمرد برخاست تا چراغ را درست كند كه انگشتانش آتش گرفت. انگشتانش را فوت كرد، ريشش هم آتش گرفت. بيرون رفت تا آتش را با آب خاموش كند و خود را به رودخانه انداخت. آتش بر روى سرش شعله مى‏كشيد و هر گاه كه سرش را بيرون مى‏آورد او را مى‏سوزاند و اين گونه سوخت تا مرد. خدا او را لعنت كند!

8- … قاسم بن اصبغ بن نباته گويد: مردى سياه روى از قبيله «بنى دارم» كه پيش از اين زيبا و بسيار سفيد روى بود و شاهد قتل امام حسين عليه السّلام شده بود نزد ما آمد به او گفتم: به خاطر تغيير رنگ چهره‏ات تو را به سختى شناختم. آن مرد گفت: مردى از ياران حسين [عليه السّلام‏] را كه سفيد روى بود و بر پيشانى‏اش اثر سجده بود كشتم و با خود آوردم. قاسم در ادامه گويد: [پس از كشتن او] من آن مرد را سوار بر اسب ديدم كه خوشحال بود و آن سر را بر سينه اسبش آويخته بود و آن سر به دست‏هاى اسب برخورد مى‏كرد. به پدرم گفتم: اى كاش آن سر را كمى بالاتر مى‏برد! نمى‏ بينى‏ كه دست‏هاى اسب با آن سر چه مى‏كند؟! پدرم گفت: فرزند عزيزم! آنچه بر سرش آورده‏اند سخت‏تر از اين بوده است. آن مرد خود برايم تعريف مى‏كرد كه از آن هنگام كه او را كشته‏ام شبى به خواب نمى‏روم جز آنكه او به سراغم مى‏آيد و شانه‏هايم را مى‏گيرد و مرا مى‏كشد و مى‏گويد: راه بيفت و مرا به دوزخ مى‏كشاند و در آن مى‏افكند تا صبح از خواب برخيزم، و نيز گفت: يكى از زنان همسايه كه صدايش را در خواب شنيده بود مى‏گفت: با ناله‏ها و نعره‏هايش نمى‏گذارد كه يك لحظه از شب را هم به خواب رويم. راوى در ادامه گفت: با گروهى از جوانان قبيله نزد همسرش رفتيم و در باره او از همسرش پرسيديم و او گفت: خود همه چيز را آشكارا گفته است و راست گفته است.

9- … عمّار بن عمير تميمى گويد: چون سر عبيد اللَّه بن زياد- لعنت خدا بر او باد- و سرهاى يارانش-. خشم خدا بر آنان باد- را آوردند، زمانى رسيدم كه مردم مى‏گفتند:
آمد. ناگاه مارى در ميان سرها آمده و داخل بينى عبيد اللَّه بن زياد- لعنت خدا بر او باد- شده و دوباره از سوراخ بينى‏اش خارج شد و وارد سوراخ بينى ديگرى شد.

10- … امير مؤمنان عليه السّلام روايت نموده كه پيامبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: سر خونين حسين [عليه السّلام‏] براى فاطمه [سلام اللَّه عليها] مجسّم شود و او فرياد برآورد:
فرزندم؛ ميوه دلم! فرشتگان از ناله فاطمه [سلام اللَّه عليها] بيهوش گردند و اهل محشر ندا دهند: اى فاطمه، خداوند قاتل فرزندت را بكشد! و خداى گرامى و بزرگ فرمايد: اين كار را در مورد قاتل او و پيروان و دوستداران و رهروانش انجام دهم و همانا فاطمه [سلام اللَّه عليها] در آن روز سوار بر شترى از شترهاى بهشتى باشد كه پيشانى‏اش زيبا، گونه‏هايش برآمده و روشن، چشمانش ميشى، سرش از زر ناب، گردنش مشكين و عنبرين، لگامش از زبرجد سبز، جهازش درّى باشد كه با گوهر آراسته شده است، بر روى شتر كجاوه‏اى باشد كه پوشش آن نور خدا و درونش رحمت اوست و لگامش به درازاى يك فرسخ از فرسخ‏هاى دنياست. گرداگرد كجاوه‏اش هفتاد هزار فرشته در حال تسبيح و تمجيد و تهليل و تكبير و ثناى پروردگار جهانيان به پيش آيند، سپس نداگرى از درون عرش ندا دهد: اى اهل محشر! چشمان خويش را فرو داريد؛ اين فاطمه دختر محمّد پيامبر خداست كه از پل صراط مى‏گذرد، پس فاطمه سلام اللَّه عليها وشيعيانش مانند پرتوى خيره‏كننده‏اى از پل صراط بگذرند. و نيز پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: دشمنان فاطمه [سلام اللَّه عليها] و دشمنان فرزندانش را به دوزخ فرو ريزند.

11- … امام صادق عليه السّلام فرمود: به راستى، آل ابى سفيان، حسين بن على عليهما السّلام را كشتند و خداوند حكومت آنان را برانداخت و هشام، زيد بن على را كشت و خداوند حكومتش را برانداخت و وليد، يحيى بن زيد را كشت و خداوند حكومتش را به سبب كشتن فرزندان پيامبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله برانداخت. [لعنت خدا و فرشتگان و همه مردم بر آنان باد].

ثواب الأعمال / ابن بابويه، محمد بن على- حسن زاده، صادق‏/ ص497.

(1) پدرم رحمة اللَّه عليه، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از على بن الحكم، از برخى اصحابش از حضرت ابى جعفر عليه السّلام، نقل كرده كه آن حضرت فرمودند:
بين شما و بين قبر حضرت امام حسين عليه السّلام چه قدر مسافت است؟
راوى مى‏گويد: عرض كردم: شانزده فرسخ.
حضرت فرمودند:
آيا به زيارت آن حضرت نمى‏ روى؟
عرض كردم: خير.
حضرت فرمودند:
چه قدر جفا مى ‏كنيد!

(2) از پدرم، از سعد، از احمد بن محمّد بن عيسى، از موسى بن فضل، از على بن الحكم، از كسى كه برايش حديث گفته، از حنان بن سدير، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام راوى مى‏گويد:
محضر مباركش عرض كردم: در باره زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام چه مى‏ فرمائيد؟
حضرت فرمودند:
زيارتش كن و به آن حضرت جفا مكن، زيرا آن وجود مبارك سرور شهداء و سيّد جوانان اهل بهشت و شبيه حضرت يحيى بن زكريا بوده و بر اين دو (امام حسين و حضرت يحيى عليهما السّلام) آسمان و زمين گريسته ‏اند.

(3) محمد بن الحسن، از محمّد بن الحسن الصّفار، از احمد بن محمد بن عيسى، از احمد بن ابى داود، از سعد بن ابى عمرو الجلّاب، از حارث اعور نقل كرده كه وى گفت:
حضرت على عليه السّلام فرمودند:
پدر و مادرم فداى حسين كه در پشت كوفه كشته مى‏شود، به خدا سوگند گويا مى‏بينم حيوانات وحشى را كه گردن به طرف قبرش كشيده و گريه مى‏ كنند و شب‏
تا صبح برايش مرثيه مى‏خوانند و وقتى حال چنين است پس از جفا حذر كنيد و زيارت آن حضرت را ترك مكنيد.


(4) پدر و برادرم و على بن الحسين و محمد بن الحسن، از ابن يحيى العطّار، از حمدان بن سليمان نيشابورى، از عبد اللَّه بن محمّد يمانى، از منيع بن حجّاج، از يونس بن عبد الرحمن، از حنان بن سدير، از پدرش سدير، نقل كرده‏اند كه وى گفت:
حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:
اى سدير آيا قبر حسين عليه السّلام را هر روز زيارت مى‏ كنى؟
عرض كردم: خير.
فرمودند: چه قدر جفا مى‏ كنيد! حضرت فرمودند:
آيا در هر جمعه زيارتش مى‏كنى؟
عرض كردم: خير.
حضرت فرمودند:
پس در هر ماه زيارتش مى‏كنى؟
عرض كردم: خير.
حضرت فرمودند:
پس در هر سال زيارتش مى‏كنى؟
عرض كردم: گاهى اين طور است.
حضرت فرمودند:
اى سدير چه قدر به حسين عليه السّلام جفا مى‏كنيد! آيا نمى‏دانى كه هزار فرشته براى خداست كه جملگى ژوليده و غبار آلود هستند و براى آن حضرت گريه كرده و مرثيه مى‏ خوانند و از زيارت قبر امام حسين عليه السّلام خسته و سست نمى‏شوند و ثواب زيارتشان براى زائرين مى‏ باشد …

(5) محمد بن جعفر مى‏ گويد:
محمد بن الحسين، از جعفر بن بشير، از حمّاد بن عيسى، از ربعى بن عبد اللَّه، از فضل بن يسار وى مى‏گويد: حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:
اى فضيل چه قدر جفا كار هستيد، حسين عليه السّلام را زيارت نمى‏كنيد، آيا نمى‏دانى چهار هزار فرشته كه جملگى ژوليده و غبار آلود هستند تا روز قيامت بر آن حضرت گريه مى ‏كنند؟!

(6) پدرم رحمة اللَّه عليه، از حسين بن حسن بن ابان، از محمّد بن اورمه، از ابى عبد اللَّه مؤمن، از ابن مسكان، از سليمان بن خالد، وى مى‏گويد:
از حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام شنيدم كه مى‏ فرمودند:
تعجّب است از گروهى كه مى‏ پندارند شيعه هستند ولى گفته مى‏شود روزگار بر ايشان مى‏گذرد و احدى از ايشان به زيارت قبر حسين عليه السّلام نمى ‏روند، چه از روى جفا بوده و چه تنبلى و سستى كرده و چه عاجز و ناتوان باشند و چه كسلى و بى‏حالى منشأ آن باشند، به خدا سوگند اگر مى‏دانستند در زيارت آن حضرت چيست هرگز تنبلى و كسلى را به خود راه نمى‏دادند.
عرض كردم: فدايت شوم: چه فضيلتى در آن مى ‏باشد؟
حضرت فرمودند:
فضل و خير بسيارى در آن مى ‏باشد، اولين خيرى كه به زائر مى‏ رسد آن است كه گناهان گذشته‏اش را خداوند آمرزيده و به او خطاب مى‏شود: از ابتداء شروع به عمل بكن.

(7) پدرم رحمة اللَّه عليه و جماعتى از اساتيدم، از سعد، از محمّد بن عيسى بن عبيد، از محمّد بن ناجيه، از محمّد بن على، از عامر بن كثير السرّاج النهدى، از ابى الجارود، از حضرت ابى جعفر عليه السّلام، وى مى‏ گويد:
حضرت به من فرمودند:
بين شما و قبر حضرت امام حسين عليه السّلام چه قدر مسافت است؟
عرض كردم: اگر كسى سواره رود يك روز و در صورتى كه پياده رود يك روز و مقدارى از روز.
فرمودند:
آيا هر جمعه به زيارتش مى‏ روى؟
عرض كردم: خير، به زيارتش گاهى مى روم.
حضرت فرمودند:
چه قدر جفا كرده ‏ايد! اگر قبر آن حضرت نزديك ما مى‏ بود حتما به سويش هجرت مى‏ كرديم.

كامل الزيارات / ابن قولويه، جعفر بن محمد/ ترجمه ذهنى تهرانى /ص879-887.

(1) على بن الحسين و على بن محمّد بن قولويه، از محمّد بن يحيى عطّار و على بن ابراهيم بن هاشم، از محمّد بن عيسى بن عبيد بن يقطين يقطينى، از كسى كه برايش نقل نموده از ابو خالد ذى الشامّة، وى مى‏گويد:
ابو اسامه برايم حديث گفت، وى اظهار داشت:
از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى ‏فرمود:
كسى كه مى ‏خواهد در همسايگى رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و حضرت على و فاطمه عليهما السّلام باشد زيارت حسين بن على عليهما السّلام را ترك نكند.

(2) على بن الحسين باسنادش، از ابى بصير، وى مى‏گويد:
از حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام يا ابا جعفر عليه السّلام شنيدم كه مى ‏فرمودند:
كسى كه دوست دارد محل سكنا و منزلش بهشت باشد پس زيارت مظلوم (مظلوم كربلاء) را ترك نكند.
عرض كردم: مظلوم كيست؟
حضرت فرمودند:
مظلوم حسين بن على عليهما السّلام كه صاحب كربلاء است مى ‏باشد، كسى كه بخاطر شوق به آن حضرت و محبّت به رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و فاطمه سلام اللَّه عليها و حبّ به امير المؤمنين صلوات اللَّه و سلامه عليهم اجمعين حضرتش را زيارت كند خداوند او را بر سر سفره‏ هاى بهشتى نشانده كه با آن سروران هم غذا باشد در حالى كه مردم در حساب مى‏ باشند.

(3) محمّد بن همام بن سهيل، از جعفر بن محمّد بن مالك نقل كرده كه وى گفت:
محمّد بن عمران گفت: حسن بن حسين لؤلؤى از محمّد بن اسماعيل، از محمّد ابن ايّوب، از حارث بن مغيره نصيرى برايم نقل كرد كه حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:
خداوند تبارك و تعالى فرشتگانى را موكّل قبر مطهّر حضرت امام حسين عليه السّلام قرار داده، هر گاه شخصى قصد زيارت آن جناب را نموده و غسل مى‏ نمايد حضرت محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم وى را نداء كرده و مى ‏فرمايد:
اى مسافرين خدا بشارت باد شما را به اينكه در بهشت همراه من هستيد …
و حديث سابق الذكر را نقل كرده.

كامل الزيارات /ابن قولویه / ترجمه ذهنى تهرانى، ص446.

1.  پدرم رحمة اللَّه عليه و محمّد بن الحسن، از حسن بن متّيل و محمّد بن الحسن مى‏ گويد:
محمّد بن الحسن الصفّار برايم نقل كرد كه جملگى از احمد بن ابى عبد اللَّه برقى اين طور حكايت كرده‏اند كه حسن بن على بن فضّال گفت:
ابو ايّوب ابراهيم بن عثمان خزّاز، از محمّد بن مسلم از حضرت ابو جعفر عليه السّلام نقل كرده كه آن جناب فرمودند:

شيعيان ما را امر كنيد كه به زيارت قبر حضرت حسين بن على عليهما السّلام بروند زيرا زيارت آن حضرت بر هر مؤمنى كه اقرار به امامتش از جانب خداوند عزّ و جلّ دارد فرض و واجب مى ‏باشد.

2. پدر و برادرم و على بن الحسين و محمّد بن الحسن رحمة اللَّه عليهم جملگى از احمد بن ادريس، از عبيد اللَّه بن موسى، از وشّاء نقل كرده‏اند كه وى گفت:

شنيدم از امام رضا عليه السّلام كه مى ‏فرمودند:

هر امامى در گردن دوستان و شيعيانش عهدى دارد و زيارت قبورشان از مصاديق وفاء به عهد و حسن اداء وظيفه محسوب مى‏شود، لذا كسى كه از روى رغبت و ميل به زيارتشان رود ايشان در روز قيامت شفيع او خواهند بود.

محمّد بن يعقوب كلينى از احمد بن ادريس باسنادش مثل همين حديث را عينا نقل نموده است.

3. محمّد بن جعفر رزّاز مى‏گويد: محمّد بن الحسين بن ابى الخطّاب از داود مسترق از امّ سعيد احمسيّه، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل كرده، وى مى‏ گويد:
امام عليه السّلام به من فرمودند:
اى امّ سعيد آيا قبر حسين عليه السّلام را زيارت مى‏كنى؟
عرض كردم: بلى.
فرمودند: به زيارت آن قبر مطهّر برو زيرا زيارت قبر حسين عليه السّلام بر مردان و زنان واجب است.

4. پدرم و محمّد بن الحسن رحمة اللَّه عليهم جملگى از حسن بن متّيل از حسن بن على كوفى، از علىّ بن حسّان الهاشمى از عبد الرحمن بن كثير غلام ابى جعفر، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل كرده كه آن جناب فرمودند:

اگر يكى از شما طول دهر و عمرش را به حجّ رفته ولى به زيارت حسين بن على عليهما السّلام نرود حتما و محقّقا حقّى از حقوق خدا و حقوق رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم را ترك كرده زيرا حق حسين عليه السّلام فرضيه و تكليفى است از جانب خداوند كه بر هر مسلمانى واجب مى ‏باشد.

كامل الزيارات / ابن قولويه، جعفر بن محمد/ترجمه ذهنى تهرانى، ص395-399.

محمّد بن جعفر رزّاز از كوفى از محمّد بن الحسين، از خشاب، از على بن حسّان، از عبد الرحمن بن كثير، از داود رقّى، وى مى‏ گويد:

در محضر مبارك امام صادق عليه السّلام بودم، حضرت آب طلبيدند و زمانى كه آب را نوشيدند ديدم در حضرت حالت گريه پيدا شد و دو چشم آن حضرت غرق اشك شد سپس به من فرمودند:

اى داود خدا قاتل حسين عليه السّلام را لعنت كند، بنده‏ اى نيست كه آب نوشيده و حسين عليه السّلام را ياد نموده و كشنده ‏اش را لعنت كند مگر آنكه خداوند منّان صد هزار حسنه براى او منظور مى‏كند و صد هزار گناه از او محو كرده و صد هزار درجه مقامش را بالا برده و گويا صد هزار بنده آزاد كرده و روز قيامت حق تعالى او را با قلبى آرام و مطمئن محشورش مى‏ كند.

كامل الزيارات /ابن قولویه/ ترجمه ذهنى تهرانى، ص 348.

1. محمّد بن الحسن بن احمد، از محمّد بن الحسن الصفّار، از عباس بن معروف، از محمّد بن سنان، از شخصى نقل نموده كه وى گفت:
از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام از تفسير آيه شريفه:

وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِيِّهِ سُلْطاناً فَلا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ إِنَّهُ كانَ مَنْصُوراً.

پرسيدم، حضرت فرمودند:

مقصود از «ولى» قائم آل محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بوده كه خروج نموده پس به خون خواهى حضرت سيّد الشهداء عليه السّلام شروع به كشتن مى‏نمايد بطورى كه اگر اهل زمين را بكشد اسراف نكرده است.

و در ذيل اين فقره از آيه «فلا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ‏» مى‏فرمايد:
حضرت قائم عليه السّلام اقدام به چيزى كه اسراف محسوب شود نمى‏كنند.

سپس امام صادق عليه السّلام فرمودند:
به خدا قسم حضرت قائم عليه السّلام اعقاب كشندگان سيّد الشّهداء عليه السّلام را بواسطه عمل آباء و اجدادشان را خواهد كشت.

2.  محمّد بن جعفر رزّاز، از محمّد بن الحسين، از عثمان بن عيسى، از سماعة بن مهران، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام در ذيل فرموده حق تبارك و تعالى:
فَلا عُدْوانَ إِلَّا عَلَى الظَّالِمِينَ‏.
فرمودند:
مقصود از «ظالمين» فرزندان كشندگان امام حسين عليه السّلام مى‏باشد.

كامل الزيارات / ابن قولويه، جعفر بن محمد/ ترجمه ذهنى تهرانى/ص193.

1. پدرم رحمة اللَّه عليه از سعد بن عبد اللَّه، از يعقوب بن يزيد و ابراهيم بن هاشم، از محمّد بن ابى عمير، از برخى رجالش از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام در ذيل فرموده خداوند عزّ و جل:

وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ، بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ‏.
فرمودند:
اين آيه در شأن حسين بن على عليهما السّلام نازل شده.

2. پدرم رحمة اللَّه عليه از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از عبّاس بن معروف، از صفوان بن يحيى، از حكم حنّاط، از ضريس، از ابى خالد كابلى، از حضرت ابى جعفر عليه السّلام نقل نموده كه گفت:
از آن جناب شنيدم كه در ذيل فرموده حق عزّ و جلّ:

أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ إِنَّ اللَّهَ عَلى‏ نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ.
فرمودند:
ايشان على و حسن و حسين عليهم السّلام مى‏باشند.

كامل الزيارات / ابن قولويه، جعفر بن محمد/ ترجمه ذهنى تهرانى، ص193.

پدرم رحمة اللَّه عليه از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از محمّد بن سنان، از على بن ابى حمزه، از ابى بصير، از حضرت ابى جعفر عليه السّلام نقل نموده كه آن حضرت آيه:

«إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا وَ الَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهادُ» را تلاوت نموده سپس فرمودند:

حضرت حسين بن على عليهم السّلام از جمله اين دسته بود و مورد كمك و نصرت قرار نگرفت ،

پس از آن فرمود:
به خدا سوگند كشندگان حسين بن على عليهما السّلام جملگى كشته شدند در حالى كه كسى خون آن حضرت را از ايشان طلب نكرد.

كامل الزيارات / ابن قولويه، جعفر بن محمد/ ترجمه ذهنى تهرانى، ص192.

1. محمّد بن جعفر قرشى رزّاز مى‏گويد:

محمّد بن حسين بن ابى الخطّاب، از موسى بن سعدان حنّاط، از عبد اللَّه بن قاسم حضرمى، از صالح بن سهل از ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل نموده كه آن حضرت در ذيل آيه شريفه:

وَ قَضَيْنا إِلى‏ بَنِي إِسْرائِيلَ فِي الْكِتابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الْأَرْضِ مَرَّتَيْنِ‏، فرمودند:

مقصود از مرّتين  ، يكى قتل و شهيد نمودن امير المؤمنين عليه السّلام بوده و ديگرى طعن و زخم زبان‏هائى بود كه به حسن بن على عليهما السّلام زده شد.

و مراد از «لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيراً» شهادت حسين بن على عليهما السّلام است.

و منظور از «فاذا جاء و عدا اوليهما» اينست كه وقتى فرا رسيد زمان خون خواهى حضرت امام حسين عليه السّلام و يارى كردن آن جناب.

و تفسير «بَعَثْنا عَلَيْكُمْ عِباداً لَنا أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ فَجاسُوا خِلالَ الدِّيارِ» اينست كه:

خداوند متعال قبل از قيام  قائم عليه السّلام  گروهى را بر انگيزد كه آنها احدى را بر آل محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم واگذارند ، مگر آنكه او را آتش مى ‏زنند و اين وعده خدا حتما بوقوع مى‏پيوندد.

2. محمّد بن جعفر كوفى رزّاز، از محمّد بن الحسين بن ابى الخطّاب، از موسى بن سعدان، از عبد اللَّه بن القاسم الحضرمى از صالح بن سهل، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام در ذيل فرموده حق تبارك و تعالى: وَ قَضَيْنا إِلى‏ بَنِي إِسْرائِيلَ فِي الْكِتابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الْأَرْضِ مَرَّتَيْنِ‏.
نقل نموده كه آن جناب فرمودند:

مقصود از «مرتين» يكى كشتن حضرت على عليه السّلام بوده و ديگرى زخم زبان زدن به امام حسن عليه السّلام مى‏باشد.

و مراد از «وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيراً» كشتن حضرت امام حسين عليه السّلام مى‏باشد.

كامل الزيارات / ابن قولويه، جعفر بن محمد/ ترجمه ذهنى تهرانى، ص 191و 196.

امیر المومنین علیه السلام :

شیعیان ما کسانی  هستند که در سایه ولایت ما به یکدیگر بذل و بخشش می کنند، یکدیگر در راه  دوستی ما دوست دارند ، در زنده نمودن امر ما با یکدیگر دید و بازدید می کنند .

وسائل الشیعه / باب جهاد با نفس / ح38.

امام صادق علیه السلام  می فرمایند:

هر كسى كه قرآن را تلاوت كرده و قلب او خضوع ننمايد براى پروردگار، و رقت پيدا نكند، و خوف و حزنى در باطن او ايجاد نشود، هر آينه عظمت‏ شأن پروردگار متعال را خوار و كوچك شمرده، و به ضرر و خسارت بزرگى دچار شده است.

پس تلاوت‏ كننده قرآن مجيد محتاج به سه امر است: قلب خاشع، بدن فارغ، و محل خالى.

پس چون قلب انسان هنگام قرائت براى خدا خاشع شد، از تصرف و وسوسه شيطان مأمون و خارج خواهد شد، چنان كه خداوند متعال مى‏فرمايد: چون قرآن را تلاوت كردى پناهنده و متمسك باش به پروردگار متعال از شيطان مطرود.

و چون بدن او از اسباب و تعلقات دنيوى و گرفتاريهاى ظاهرى فارغ شد؛ البته موجب فراغت و تجرد قلب شده، و قلب او از تعلق به علايق و عروض عوارض محفوظ و دور شده، و از بركات انوار و فوائد و معارف و حقايق قرآن مجيد محروم نخواهد ماند.

و چون محل خالى و مجلس ساكت و بی مزاحمتى براى تلاوت قرآن مجيد انتخاب كرده، و از مردم كناره گرفت، البته بعد از رعايت دو شرط گذشته، باطن و روح او با پروردگار متعال مأنوس خواهد شد، و حلاوت مكالمات خدا را با بندگان صالح خود خواهد يافت، و لطف و مهربانى پروردگار متعال را به آنان خواهد فهميد، و اختصاص دادن آنان را به انواع كرامات و اشارات مخصوصه متوجه خواهد شد.

مصباح الشريعة / ترجمه مصطفوى، متن، ص: 58

امیر المومنین علیه السلام می فرمایند:

علما دو نوعند: عالمى كه به علمش عمل مى‏كند، چنين كسى نجات پيدا مى‏كند. و عالمى كه عمل به علم خود را ترك مى‏كند، چنين كسى هلاك مى‏شود. اهل جهنّم از بوى بد عالمى كه علمش را ترك كند در اذيّت خواهند بود.
پشيمان ترين و پر حسرت‏ ترين اهل جهنّم كسى است كه بنده ه‏اى را بسوى خدا دعوت كند و آن بنده قبول نمايد و خدا را اطاعت كند و داخل بهشت شود، در حالى كه دعوت‏ كننده از دستور خداوند سرپيچى كند و بخاطر ترك علمش و دنباله روى از هوس و معصيتش نسبت به خداوند داخل آتش شود.

أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم، ص 382

طلاب ما باید قرآن و یا لااقل بخشی از قرآن را حفظ کنند ، یا حداقل با آن مانوس باشند. چقدر مفاهیم اسلامی در قرآن هست که اگر ما بخواهیم در فقه بحث کنیم ، به فکر آنها نمی افتیم.

بیانات  مقام معظم رهبری دام ظله العالی در آغاز درس خارج فقه 31/6/ 1370.

پیامبر صلی الله علیه و اله :

خداوند فرمود: بنده ای در عبادات من می کوشد و شبها به عبادت من می پردازد ، اما من از روی لطف و محبت و برای اینکه دچار خود پسندی نشود ، یکی دو شب ، خواب را بر او مسلط می کنم تا نفس خود را سرزنش کند. اگر این کار را نمی کردم ، غرورموجب دوری او از من می شد، در حالی که خیال می کرد به من نزدیک می شود.

میزان الحکمه /ج6/ص341.

رسول خدا صلی الله  علیه واله  می فرمایند:

حسد جایز نیست مگر در خصوص دو کس : کسی که خدا به او مال داده و او مال را در نیمه های شب و روز انفاق می کند و مردی که خدا به او قرآن داده و او در نیمه های شب و روز به آن قیام می کند و آن را تلاوت می کند.

وسائل الشیعه ، ج9، ص20.

همه می دانیم که حسادت از صفات رذیله است اما بیان حضرت تشویقی است برای مومنین در کسب این دو فضیلت یعنی اولا به کسی حسد نورز اما اگر هم می خواهی حسد بورزی جز این دو کس شایسته حسد ورزیدن نیستند چون سرمایه ای  که خداوند در اختیار اینان قرار داده هیچکس ندارد.

امام باقر علیه السلام فرمود: از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله سوال شد که بهترین بندگان چه کسانی هستند؟

فرمود : آنان کسانی هستند که هرگاه نیکی کنند شاد می شوند و هنگامی که بدی کنند استغفار می کنند.

وسائل الشیعه / باب جهاد بانفس /ح41.

یعنی دائم  مراقب نفس خویش هستند تا خطایی نکند و اگر خطایی کرد با استغفار او را ملامت می کنند.